روایات علائم پیش از ظهور
در روایات علائم پیش از ظهور آمده حاکی از آنست که مساجد در ظاهر بسیار زیبا و دلربا شده لکن از جهت معنوی، نشر معارف اهل بیت و تربیت الهی انسانها ضعیف شده که در روایات از آن به ویرانی مساجد در آخر الزمان تعبیر شده است.
مسجد شدن قبرستانها
یکی از نشانه های ظهور، تبدیل شدن قبرستانها به مسجد است، که حدیثی درباره واقعه معراج بر این مطلب دلالت دارد.
مؤمن در…
در احادیث آمده که با این اوضاع اسف بار پیش از ظهور، مؤمن از درون آب می شود ولی با زبان و عمل قادر نیست که با فتنه ها مقابله کند، در این حال مؤمنین غمناک شده توسط دیگران کوچک شمرده می شود.

سردی عواطف

سردی عواطف و گسیختن پیوندهای اسلامی و انسانی، از پدیده های ویرانگر پیش از ظهور است.

انسانها به ظاهر در کنار یکدیگر و در یک اجتماع زندگی می کنند، لیکن دلها و فکرها در کنار هم نیست. در کلمات ائمه (ع) وارد شده که در آن زمان بزرگسالان بر خردسالان و نیرومندان بر ضعیفان رحم نمی کنند.

شیوع فساد اخلاقی

دوستیها، ظاهری است و دلهای مردم با هم کینه دارد. پیوندها برای دستیابی به عیش و عشرت و فساد و آلودگی است. دین داری برخی موجب انزوای آنان از دیگران می شود و دامنه فسق و فجور به برخی خانه ها کشیده شده، انواع فساد جنسی، زنان و مردان را آلوده می کند; در حالی که همه این موارد مورد پسند و تشویق واقع می شود.!

سستی ارزش ها و رواج گناهان

طبق روایات در دوران پیش از ظهور، معیار ارزش پول است و هر کس در این میدان پیشتر باشد ارزشمندتر است. مردم از ثروتمندان فرمان می برند. ارزشهای معنوی مورد توجه قرار نمی گیرد; هنگامی که شخص در یک روز گناهی بزرگ مانند: کم فروشی، کلاهبرداری و… انجام ندهد ناراحت است و آن روز را روز ضرر خود می داند.

غربت چیست؟
روزگاری که دینتان: پول، قبله‌گاهتان: زنان و کاسبانتان: رباخوار می‌شوند
غربت چیست؟ پیامبر(ص) فرمود: «اسلام غریب ظهور کرد و در آخرالزّمان نیز غریب خواهد شد. چه بسیارند مسلمانان که از اسلام جز پوسته‌ای وارونه بر خویش ندارند.»
از علی(ع) پرسیده شد: آن زمان چه زمانی است؟ پاسخ گفته شد: «زمانی است که پست‌فطرتان همه جا را پر می‌کنند؛ بزرگواران کمیاب می‌شوند؛ روزگاری است که پادشاهان چون درّندگان، تهیدستان، طعمه آنانند؛ راستی غارت می‌شود و دروغ، فراوان می‌گردد. مردمانشان با زبان، تظاهر به دوستی دارند؛ امّا در دل، دشمن هستند. گناه همه جا را فرا می‌گیرد و علنی به گناه افتخار می‌کنند و اسلام را چون پوستینی واژگونه می‌پوشند.»1

احادیث بی‌شماری از پیامبر اکرم(ص) در جلد ۲۲ «بحارالانوار»، صفحه ۴۵۳ و «کنزالاعمال» درباره روزگار غربت اسلام در آخرالزّمان از شیعه و اهل‌سنّت نقل شده که در اینجا به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:

شخصیّت‌های بزرگ، حیله‌گر خوانده می‌شوند.

«روزگاری خواهد آمد که دین خدا تکّه تکّه خواهد شد. سنّت من در نزد آنان بدعت و بدعت در نزد آنان سنّت باشد، شخصیّت‌های بزرگ در نزد آنها حیله‌گر خوانده می‌شوند و اشخاص حیله‌گر در نزد مردم، با شخصیّت و وزین خوانده شوند.
مؤمن در نزد آنان حقیر و بی‌مقدار می‌شود و فاسق به پیش آنها محترم و ارجمند باشد، کودکانشان پلید و گستاخ و بی‌ادب و زنانشان بی‌باک و بی‌شرم و بی‌حیا شوند، پناه بردن به آنها خواری و اعتماد به آنان ذلّت و درخواست چیزی از آنها نمودن، جامه درویشی به تن کردن و مایه بیچارگی و ننگ است.
در آن هنگام خداوند، آنان را از باران به هنگام، محروم سازد و در وقت نامناسب، بر آنها ببارد.»

اگر در جمع آنها باشی به تو دروغ گویند.

«زمانی بر مردم بیاید که چهره‌هایشان، چهره‌های آدمیان ولی دل‌هایشان، دل‌های شیاطین باشد، به‌سان گرگان درّنده، خونریز باشند. از منکرات اجتناب نکنند، پیوسته به کارهای ناپسند خویش ادامه دهند، اگر در جمع آنها باشی به تو دروغ‌گویند و اگر خبری برایشان بازگویی تو را دروغ‌گویی شناسند و چون از آنها غایب باشی، غیبتت کنند. افراد بد، بر آنان مسلّط شود که آنان را به انواع عذاب معذّب دارند، نیکانشان دعا کنند ولی اجابت نشود.»

شکم‌هاشان خدایان آنها و  زنانشان قبله‌گاهشان و پولشان دینشان

در جایی دیگر رسول خدا(ص) فرمود: «زمانی بر مردم بیاید که شکم‌هاشان، خدایان آنها شود و  زنانشان، قبله‌گاهشان و پولشان، دینشان شود و کالاهای دنیوی را مایه شرف، اعتبار و ارزش خویش دانند.
از ایمان جز نامی و از اسلام جز آثاری و از قرآن جز درس نماند. ساختمان‌های مسجدهایشان آباد باشد؛ ولی دل‌هایشان از جهت هدایت خدا خراب شود.
در آن روزگار است که خداوند، آنها را به چهار بلا مبتلا سازد. نخست: تجاوز به ناموسشان؛ دوم: هتک حرمت از ناحیه زورمندان و ثروتمندانشان؛ سوم: خشکسالی؛ چهارم: ظلم و ستم از جانب زمامداران و قاضیان.
اصحاب از سخنان آن حضرت سخت به شگفت آمدند و گفتند: یا رسول الله! مگر آنها بت‌پرست هستند؟ پیامبر(ص) فرمود: «آری، هر پول و درهمی به نزد آنها بتی است که در حدّ پرستش به آن تعلّق خاطر دارند.
آن‌چنان از علما بگریزند که گوسفند از گرگ گریزد.»
از پیامبر خدا(ص) در منابع شیعه و اهل تسنّن روایت شده است که در جایی دیگر فرمود:
«روزگاری بیاید که مردمشان آن‌چنان از علما بگریزند که گوسفند از گرگ گریزد. در آن هنگام، خداوند آنها را به سه بلا دچار سازد: نخست آنکه برکت از مالشان بگیرد؛ دوم: ستمگران را بر آنها مسلّط سازد و سوم آنکه بی‌ایمان از دنیا بروند.»
یکی از اصحاب از پیامبر(ص) پرسید: یا رسول‌الله! دین مردمشان چگونه خواهد بود؟
پیامبر(ص) فرمود: «زمانی بر مردم بیاید که هر کس دین خویش را به سختی حفظ کند. دینداری‌شان به‌سان کسی ماند که آتش در دست خود نگه دارد.»

از قرآن جز رسم الخطّی و از اسلام جز نامی برای مسلمانان نماند.

در جایی دیگر پیامبر(ص) فرمود: «زمانی برسد که از قرآن، جز رسم الخطّی و از اسلام، جز نامی برای مسلمانان نماند، آنچنان‌که گروهی در جهان به دین خدا خوانده شوند در حالی‌که همین گروه از هر کسی از اسلام دورتر باشند. مسجدهاشان از حیث ساختمان، آباد ولی از نظر هدایت، خراب باشد.
در میان مردمانشان قرآن و اهل آن در اقلّیت باشند. مؤمنانشان در میان مردم باشند؛ ولی در میان آنها نباشند، با مردم باشند؛ ولی به راستی با مردم نباشند، زیرا هدایت با ضلالت همراه نیست گرچه در کنار یکدیگر باشند.»2

به اندک نانی پیش هر کسی کرنش کنند

پیامبر(ص) در اواخر عمر خود اصحاب را جمع کردند و فرمودند: «زمانی بر مردم بیاید که اخلاق انسانی از آنان رخت بربندد؛ چنانکه اگر نام یکی را بشنوی به از آن بود که آن را ببینی یا اگر او را ببینی به از آن است که او را بیازمایی. چون او را بیازمایی، حالاتی زشت و ناروا در او مشاهده کنی.
دینشان پول و قبله‌گاهشان زنانشان شود. برای رسیدن به اندک نانی پیش هر کسی کرنش کنند نه خود را در پناه اسلام دانند و نه به کیش نصرانی زندگی کنند. بازرگانان و کاسبانشان رباخوار و فریبکار و زنانشان خود را برای نامحرمان بیارایند. در آن هنگام اشرارشان بر آنها چیره گردند و هرچه دعا کنند به اجابت نرسد.»3

آن‌چنان به قوانین اسلامی بی‌اعتنا شوند که …

«روزگاری خواهد آمد که مردمانشان به پراکندگی مصمّم باشند و از هماهنگی و اتّفاق‌نظر و اتّحاد به دور شوند. آن‌چنان به قوانین اسلامی بی‌اعتنا بشوند که گویی آنان خود پیشوای قرآن بودند نه قرآن پیشوای آنها. از حق جز نامی نزد آنها نمانده باشد و از قرآن جز خط و ورقی نشناسند. بسا یکی در درس قرآن و تفسیر وارد شود، هنوز جا خوش نکرده از دین خارج شود و چون در آخرالزّمان دینتان دستخوش افکار گوناگون و روایات جدید شود، کمتر کسی از شماست که دینش را حفظ کند.»

هنگامی که معیشت جز با گناه تأمین نگردد

یکی از اصحاب از رسول خاتم(ص) پرسید، دین خدا چگونه خواهد شد؟
پیامبر(ص) فرمود: «زمانی بر مردم بیاید که هیچ دیندار، دینش برایش سالم نماند جز اینکه از قلّه کوهی بگریزد یا از سوراخی به سوراخ دیگر پناه برد چون روباه که با بچّه‌هایش چنین کند و  این آخرالزّمان باشد.»4

هنگامی که معیشت جز با گناه تأمین نگردد

چون این وضع پیش آید عزب بودن و تجرّد حلال شود، در آن روزگار است که مرد به دست پدر و مادرش تباه و گمراه شود و اگر پدر و مادر نداشته باشد به دست زن و فرزندش و اگر زن و فرزند نداشته باشد، چه بسا هلاکت و تباهی‌اش به دست خویشان و همسایگانش باشد، که او را به تهیدستی و فقر سرزنش کنند و بترسانند و تکالیفی بر او نهند که وی از عهده آن بر نیاید تا گاهی که او به پرتگاه‌های هلاکت سقوط کند.

در آخرالزّمان  فریب‌کارانی بیایند که حدیث‌هایی نو و روایت‌هایی جدید از دین بر شما بخوانند

و نیز از خاتم الانبیاء(ص) روایت شده است که فرمود: «در آخرالزّمان دغل‌بازان و فریب‌کارانی بیایند که حدیث‌هایی نو و روایت‌هایی جدید از دین بر شما بخوانند، آن‌چنان که نه شما و نه پدرانتان چنین حدیث‌هایی نشنیده باشید. پس دوری گزینید از آنها. مبادا به دام تزویر و فریبشان بیفتید.»5
از علیّ بن ابی طالب(ع) درباره آخرالزّمان پرسیده شد: آیا در آن زمان مؤمنانی وجود دارند؟ فرمود: «آری.» باز پرسیده شد: آیا از ایمان آنان بر اثر فتنه‌ها چیزی کاسته می‌شود؟ فرمود: «نه، مگر آن مقدار که قطرات باران از سنگ خارا بکاهد؛ امّا آنان در رنج به سر برند.»
امیرالمؤنین(ع) فرمود: «زمانی بر مردم بیاید که مقرّب نباشد جز به سخن‌چینی و جالب شمرده نشود جز به فاجر بودن و تحقیر نشوند جز افراد با انصاف، در آن زمان دستگیری مستمندان زیان به شمار آید و صله رحم لطف و بزرگواری به شمار آید.»6
امام سجّاد(ع) فرمود: «چون خداوند می‌دانست در آخرالزّمان اهل فکر دقیق النّظر خواهند آمد، از این جهت قل هو الله احد و آیاتی از سوره حدید را نازل کرد.»7

بر شما باد که همچون بادیه نشینان و زنان دینداری کنید

امام صادق(ع) فرمود: «چون قائم ما قیام کند خداوند آن‌چنان نیرویی به چشم و گوش پیروانش داده که به پیک و پیام‌آور نیازی نداشته باشند و به هر کجای جهان که باشند امام خود را ببینند و سخنش را بشنوند.»8
پیامبر(ص) فرمود: «این دین مدام برپا خواهد ماند و گروهی از مسلمانان از آن دفاع کنند و در کنار آن بجنگند تا قیامت بر پا شود.» و فرمود: «در هر عصر و زمانی گروهی از امّتم مدافع احکام خدا باشند و از مخالفان باکی نداشته باشند.»9
در جای دیگری فرمودند: «چون در آخرالزّمان دینتان دستخوش افکار گوناگون گردد، بر شما باد که همچون بادیه‌نشینان و زنان دینداری کنید که به دل‌هایشان دیندارند و دین آنها از آلایش به افکار مصون ماند.»10

حضرت مهدى (ع)
اللّهم ارنى الطّلعه الرّشیده والغرّه الحمیده واکحل ناظرى بنظره منّى الیه . . . بار خدایا ! آن جمال بارشادت و پیشانى نورانى ستایش شده را، به من بنمایان، و چشمم را به نگاهى به او، سرمه کن

امیرالمؤمنین(ع) روزى به امام حسین(ع) نظر افکنده به اصحاب خود فرمودند: “در آینده خداوند از نسل او مردى را پدید مى آورد که همنام پیامبر شماست و در ویژگی هاى ظاهرى و سجایاى اخلاقى به او شباهت دارد.”

1 ـ سیمایی پیامبرگونه:

حضرت مهدى (ع) سیمایى چون سیماى پیامبر (ص) دارد، در رفتار و گفتار و سیرت نیز شبیه و همانند اوست.

امیرالمؤمنین(ع) روزى به امام حسین(ع) نظر افکنده به اصحاب خود فرمودند: “در آینده خداوند از نسل او مردى را پدید مى آورد که همنام پیامبر شماست و در ویژگی هاى ظاهرى و سجایاى اخلاقى به او شباهت دارد.”

2 ـ زیبا و خوش صورت:

زیبایى اگر به اعتدال و تناسب اعضاى چهره، یا به گیرایى نگاه و نورانیّت صورت و جذّابیّت آن باشد، همگى در وجود نازنین یادگار پیامبر(ص) به ودیعت نهاده شده است.

3 ـ گشاده پیشانى:

پیشانى بلند و گشاده اش بر هیبت و وقار چهره زیبایش مى افزاید، و چنان نورى بر چهره و جبین او پیداست که سیاهى موهاى سر و محاسن شریفش را تحت الشعاع قرار مى دهد.

4 ـ میانه قامت:

قامتى نه دراز و بى اندازه و نه کوتاه بر زمین چسبیده دارد، بلکه اندامش معتدل و میانه است.

5 ـ داراى دو خال مخصوص:

خالى بر چهره دارد که برگونه راستش همچون دانه مُشکى میان سفیدى صورتش مى درخشد و خالى دیگر بین دو کتفش متمایل به جانب چپ بدن دارد.

در باره شمایل ظاهرى امام زمان(ع) پاره اى صفات دیگر از مجموعه روایات وارده در این باب مى توان بدست آورد:

* آن حضرت رنگى سپید، که آمیختگى مختصرى با رنگ سرخ دارد.

* از بیدارى شب ها، چهره اش به زردى مى گراید.

* چشمانش سیاه و ابروانش بهم پیوسته است و در وسط بینى او بر آمدگى کمى پیداست.

* میان دندانهایش گشاده و گوشت صورتش کم است.

* میان دو کتفش عریض است و شکم و ساق او به امیرالمؤمنین(م)شباهت دارد.

* در وصف او وارد شده: “المهدىّ طاووس اهل الجنّه. وجهه کالقمر الدّرى علیه جلابیب النور”.

“حضرت مهدى(ع) طاووس اهل بهشت است، چهره اش مانند ماه درخشنده است و گویا جامه هایى از نور بر تن دارد.”

“اللّهم ارنى الطّلعه الرّشیده والغرّه الحمیده واکحل ناظرى بنظره منّى الیه”.”بار خدایا ! آن جمال بارشادت و پیشانى نورانى ستایش شده را، به من بنمایان، و چشمم را به نگاهى به او، سرمه کن”.

در آخرالزّمان
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم می فرمایند:
در آخرالزّمان صاحب مال، بزرگ شناخته می شود. (1) و مردم آن زمان اموال خود را در غیر طاعت خداوند بسیار خرج می کنند و در طاعت خداوند از اندک هم دریغ می ورزند و مال های عظیم خرج می شود در چیزهایی که مورد غضب خداوند می باشد. (2)
در آن زمان غنی و ثروتمند(از چیزی) نمی ترسد مگر از فقر و تهی دستی؛ به گونه ای که در روز جمعه نیازمندی میان دو نماز از مردم درخواست کمک می کند و کسی در کف دست فقیر چیزی نمی گذارد. (3)
در آن زمان شخصی که مال زیادی دارد، از آن وقتی که مالک آن شده است زکات آن را نپرداخته است. (4)
در آن زمان مال به دست کسی می افتد که شایستگی آن را ندارد. (5)
امیرالمؤمنین علیه السّلام می فرمایند: بر مردم، زمانی فرا می رسد که در آن زمان شخص ثروتمند و توانگر، آنچه که از مال و دارایی، در دست خود دارد بر دندان می گیرد (یعنی بخل ورزیده و در راه خدا انفاق نمی کند) در حالی که خداوند عزّوجل در قرآن کریم می فرماید: «ولا تَنسوا الفَضل بینَکم» (6) فضل و احسان را در میان خود فراموش نکنید.
پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ ویژگی های انسان های این دوران را چنین شمرده است: «زمانی بر مردم خواهد آمد که دینشان در همهایشان خواهد بود و همتشان شکمشان و قبله هاشان زنانشان، برای طلا و نقره رکوع و سجود به جای می آورند. آن ها همواره در حیرت و مستی خواهند بود؛ نه بر مذهب مسلمانی اند و نه بر مسلک نصرانی.»[5]

3. دنیا پرستی:
رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود: «زمانی بر امت من می آید که در آن زمان درون های مردم پلید می شود ولی ظاهرشان به طمع مال و دنیا آراسته می گردد؛ به آنچه در پیشگاه خداوند است دل نمی بندند، کارشان ریا و تظاهر است؛ خوف از خدا به دلشان راه نیاید و خداوند آن ها را به عذابی فراگیرد دچار سازد. آن ها چون غریق خداوند را می خوانند ولی خداوند دعایشان را مستجاب نمی کند.»[6]
4. آزمایشهای بزرگ
یکی دیگر از ویژگی های آخرالزمان امتحاناتی است که انسان ها در این دوران پشت سر می گذارند امام علی ـ علیه‎ السلام ـ می فرمایند: «و آن زمانی است که از فتنه ها نجات نمی یابد مگر مؤمنانی که بی نام و نشانند. اگر در حضور باشند، شناخته نشوند، و اگر غایب گردند، کسی سراغ آن ها را نمی گیرد، آن ها برای سیر کنندگان در شب طلمانی جامعه ها چراغ های هدایت و نشانه های روشنند، نه مفسده جو هستند و نه فتنه انگیز، نه در پی اشاعه (فحشایند) و نه مردمی سفیه و لغو گو! اینانند که خداوند درهای رحمتش را به سوی شان باز می کند و سختی ها و مشکلاتی را از آن ها برطرف می سازد.»[7]

حضرت محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود:
مردی از امت من قیام میکند که مردم زمین و آسمان او را دوست میدارند.[8]

 
حسن بن شاذان می گوید:

گروهی از عثمانیها در شهر واسط مرا آزار می کردند و در هر فرصتی ضربه هائی بر من وارد کردند. من نامه ای به خدمت امام رضا ( علیه السلام ) نوشتم و از آزارهای مردم واسط به محضر آن حضرت شکایت کردم. امام رضا ( علیه السلام ) با خطّ شریف خود در پاسخ نوشت: «خدای تبارک و تعالی از دوستان ما پیمان گرفته که در حکومتهای باطل در برابر آزار دشمنان صبر کنند. هنگامی که اشرف مخلوقات قیام کند، خواهند گفت: ای وای بر ما، چه کسی ما را از خوابگاههای خود برانگیخته است».

امیر المومنین می فرماید: دجال با صدای بلندی فریاد می زند که بین مشرق و مغرب، صدایش را جن و انس و شیاطین می شنوند (به فرض صحت روایت، ممکن است این عمل به وسیله رادیو و تلویزیون صورت بگیرد) و می گوید: ای دوستان من! به سوی من آیید. من هستم کسی که آفریده است، پس استوار ساخته و مقرر کرده و هدایت نموده است. من پروردگار برتر شما هستم.
مهدی موعود، ترجه و نگارش علی دوانی، ص 965
مکان خروج:امیر المومنین می فرماید:او از شهری که آن را اصفهان می گویند و قریه ای که معروف به یهودیه است بیرون می آید.
همان ماخذ
مرگ او: رسول خدا ص می فرماید: دجا در امت من بیرون می شود در چهل روز، پس خداوند عیسی بن مریم را مامور می کند و او را طلب می کند و از بین می برد.
صحیح مسلم، با شرح نووی، ج18، ص65
و امیرالمومنین (ع) ضمن یک خطبه طولانی فرمود: مهدی (ع) با یارانش از مکه به بیت المقدس می آیند، و در آن مکان بین آن حضرت با دجال و ارتش او، جنگ واقع می شود، دجال و ارتش او مفتضحانه شکست می خورند، به طوری که از اول تا آخر آنها به هلاکت می رسند و دنیا آباد می شود و حضرت مهدی عج عدالت و قسط را در جهان به پا می دارد، و طبق روایتی آن حضرت دجال را در کناسه کوفه دار می زند.

سخنان پیامبر (صلّی الله علیه و آله)
1.رسول خدا – صلّی الله علیه و آله : زمانی که دیدید زنانی موهای سر خود را مثل برآمدگی پشت شتر نموده و در میان نامحرمان ظاهر می شوند، به آنها بگوئید که نمازشان قبول نیست.«کنزالعمال/ ج 16/ ص 392»
2.پیامبر اعظم صلی الله و علیه و آله : دو گروره از دوزخیان را دیدم که در این زمان هنوز نیامده اند … زنانی که پوشیده ولی برهنه اند …. سرهایشان را مانند کوهان شتر برجسته می کنند، اینان به بهشت نمی روند و بوی بهشت را که از فاصله ای بسیار زیاد به مشام می رسد، استشمام نمی کنند. «میزان الحکمه/ج1/ص530»

3.رسول خدا – صلّی الله علیه و آله: در آخر الزمان از میان امت من زنانی خواهند آمد که پوشش دارند اما برهنه اند و بر سرهایشان بر آمدگی مانند کوهان شتر خراسانی وجود دارد … پس آنان را لعنت کنید که ملعونند. «صحیح مسلم /ج6/ص168»

رجعت
«رجعت» در لغت به معنای «بازگشتن به سوی دنیا» است
( – فرهنگ عمید: 522/1. )
و در اصطلاح عبارت است از :
«بازگشت بعضی از مؤمنان و بعضی از کافران به این دنیا، بعد از ظهور امام زمان ( علیه السلام ) ».
( – مجمع البحرین: 333/4 . )
از جمله اجماعیات و ضروریات مذهب شیعه، حقیقت رجعت است، یعنی پیش از قیامت، در زمان حضرت مهدی (عج) و بعد از آن حضرت، جمعی از مؤمنان خالص و جمعی از کافران خالص. و به عبارت دیگر جمعی از نیکان بسیار نیک و ( – نورالثقلین: ج 4، ص 100 . )
جمعی از بدان بسیار بد، به دنیا بر می گردند.
خوبان و نیکان و مؤمنان خالص به دنیا بر می گردند برای اینکه با دیدن دولت ائمه ( علیهم السلام ) : دیده هایشان روشن گردد ومقداری از جزای خوبی هایشان در دنیا به آنها برسد.
و بدان و کافران محض، به دنیا بر می گردند برای اینکه به عقوبت و عذاب دنیوی برسند. و دولتی که نمی خواستند به اهل بیت ( علیهم السلام ) : برسد را مشاهده کنند، و همچنین برای اینکه شیعیان از ایشان انتقام بگیرند.

و سایر مردم در قبرها می مانند تا روز قیامت محشور شوند. چنانچه در احادیث بسیار وارد شده که رجوع نمی کند در رجعت مگر کسیکه ایمان خالص داشته و یا کافر محض باشد، امّا سایر مردم به حال خود باقی می مانند، تا روز قیامت.

ائمه معصومین علیهم السلام در پیشگاه خداوند بزرگ
امام صادق علیه السّلام موقعیت وجودى ائمه سلام اللّه علیهم را در این روایت چنین بیان فرموده اند:
نحن ولاه امر الله و خزنه علم الله و عیبه وحى الله  . (2)
1.ما فرمانروایان از طرف خداوند هستیم .
2.ما خزانه داران علوم الهى هستیم .
3.ما مرکز اسرار الهى هستیم .
موقعیت علمى امام علیه السّلام
امام باقر علیه السّلام به راوى مى فرمایند:
والله انا لخزان الله فى سمائه و ارضه لا على ذهب و لا على فضه الا على علمه  . (3)
به خدا سوگند ما خزانه داران خداوند در آسمانها و زمین هستیم و البته نه بر طلا و نقره بلکه بر علم او
دانش ما ائمه بر سه قسم است :
1.علم به گذشته که براى ما تفسیر کرده اند (مفسر یا خداوند بزرگ است یا رسول او یا امام پیش از هر امام(
2.علم به آینده و آنچه در جهان واقع مى شود (در لوح محفوظ یا در جامعه یا مصحف حضرت فاطمه – سلام اللّه علیها نوشته شده که امام معصوم از همه آنها باخبر است.)
.3علم به آنچه در آینده رخ مى دهد (از رویدادهایى که در آنها بدا حاصل مى شود) آگاهى ما به آنها از طریق الهام در دل و یا به صورت سخن گفتن فرشته در گوش است ، و این برترین دانش ماست ، و هرگز پیامبرى بعد از پیامبر ما نخواهد بود.
ائمه و رازدارى
امام باقر علیه السّلام به عبدالواحد فرزند مختار مى گوید:
لوکان لا لسنتکم اوکیه لحدثت کل امرى ء بما له و علیه . (6)
اگر تملک زبان مى داشتید و مى توانستید رازدار باشید، هر آینه به شما خبر مى دادم از آنچه به زیان و نفع شماست .

شیوع گرانی

از آنجا که عوامل گوناگونی چون رواج گناهان، ظلم و چپاول و بیداد حاکمان و… در دوران پیش از ظهور پدید آمده اند بدیهی است که پدیده گرانی جوامع را تسخیر می سازد.

امام صادق (ع) فرمودند:

«در آن زمان مؤمنین مبتلا به گرسنگی می شوند و علت آن بالا رفتن قیمت اجناس است بگونه ای که توان خرید ما یحتاج اولیه خود را از دست می دهند.»

بارندگی های زیان بار

یکی از شاخصه های دوران پیش از ظهور امام مهدی ـ ارواحنا فداه ـ بر هم خوردن نظم پدیده های طبیعی است ـ که علت آن خارج شدن بشر از نظم عالم (عبادت خدا)می باشد ـ آسمان یا نمی بارد و یا اگر ببارد زیانهایی را به بار می آورد که از مهمترین آنها ویرانی کشاورزی و محصولات آن است، که در فرمایشات اهل بیت (ع) قابل پیگیری است.

ازدیاد فاصله طبقاتی

در جامعه آخر الزمان فاصله بین طبقات اجتماع به گونه ای است که برخی چون گرگان و گروهی همچون مرداری بی جان و روح. که بیانات نورانی معصومین بر این مطلب گواه است.

تسلط اغنیاء

امام صادق (ع) می فرمایند:

«مردم، همراه قدرتهای غالب هستند (خواه سیاسی و خواه اقتصادی)… و مردم و جمعیتها همه دنباله رو سرمایه دارانند. بیشترین بحران در حیات انسانی پیش از ظهور، به ظلم اقتصادی و حاکمیت سرمایه داری باز می گردد.

وضعیت امنیت

عالَم برای انسان، و انسان برای خداست. هنگامی که انسان از دایره بندگی بیرون رود و نظم درونی اش برآشوبد و از حقیقت انسانی خود خارج شود، نظام بیرونی او نیز آشفته خواهد شد.

و لذا در آخر الزمان زلزله ها زیاد می شود، زمین مردم خود را فرو می برد، مرگ های ناگهانی دامنگیر می شود، جنگ ها و خونریزیها فراوان شده و انسانها آواره شده و پناهگاهی برای زندگی نمی یابند.

امنیت نیز در جامعه پیش از ظهور نابود می شود.

امیر المؤمنین (ع) می فرمایند:

آسمان و این زمین لایتناهی غبار آلود می شود (ممکن است اشاره به آلودگی به معصیت یا آلودگی ظاهری محیط زیست یا هر دو باشد) و امنیت از راههای زمینی و هوایی (مانند هواپیما ربایی و…) برداشته می شود.

ناامنی راهها

پیامبر اکرم (ص) فرمودند:

امنیّت از راهها (زمینی و هوایی) برداشته می شود.

بی پناهی مردم

در دوره آخر الزمان خیانتها ابعاد جامعه را فرا گرفته است. انسانهای امین و کسانی که به انسان خیانت نکنند، کم خواهند شد و مردم از این بابت در کمبود امنیت و آرامش به سر می برند.

گسترش هرج و مرج

از بیان نورانی امام باقر (ع) استفاده می شود که:

روابط ظالمانه استثماری تا بدان پایه است که مردم از فشار مشکلات و ستمهای فراوان، هر سپیده و شامگاه آرزوی مرگ می کنند، چون می بینند که همه یکدیگر را می آزارند و هر کسی قدرت داشت و دستش رسید دیگری را می درد و می خورد و حق و حقوق او را چپاول می کند و هیچگاه ملاحظات انسانی و اسلامی در رفتار اجتماعی مردم با یکدیگر دیده نمی شود.

احکام الاهی
از آنجا که قبل از ظهور ملاک ارزشها به طور کلی عوض می شود و پول و قدرت و ریاست و هواپرستی حرف اوّل را می زنند، احکام الاهی زیرپا گذاشته می شود.

در احادیث متعدد از معصومین (ع) آمده که نزد مردم آخر الزمان زکات ندادن، گرفتن و دادن ربا، اندوختن مال حرام مورد ستایش و سود آور خواهد بود و بالعکس پرداخت زکات و به دنبال روزی حلال بودن و رعایت احکام شرعی نکوهش شده و آنرا خسارت و زیان می پندارند.

به آیات ما ایمان نمی آورند
«وَ اِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ اَخْرَجْنا لَهُمْ دابَّهً مِنَ الْاَرْضِ تُکَلِّمُهُمْ اَنَّ النَّاسَ کانُوا بایاتِنا لا یُوقِنُونَ».
به آیات ما ایمان نمی آورند».

( – سوره نمل: آیه 82. )

از نظر روایات اهلبیت عصمت و طهارت هیچ تردیدی نیست که منظور از دابَّهُ الْاَرْض رجعت وجود مقدّس شاه ولایت حضرت علی بن ابی طالب ( علیه السلام ) می باشد.
امام صادق ( علیه السلام ) می فرماید: مردی به عمّار یاسر گفت:
ای ابویقظان! (کنیه عمّار) آیه ای در قرآن مرا مضطرب کرده، افکار پوسیده ای بر دلم هجوم آورده.
عمّار فرمود: آن کدام آیه است؟
گفت: آیه «وَ اِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ….» نمی دانم که منظور از «دابَّهُالْاَرْض» در این آیه چیست؟
عمّار یاسر فرمود: من به خدای تبارک و تعالی سوگند می خورم که ننشینم و نخورم، جز اینکه او را به تو نشان دهم. عمّار با آن مرد راه افتادند و به خدمت مولای متّقیان امیرمؤمنان شرفیاب شدند. حضرت علی ( علیه السلام ) خرما و کَره میل می فرمودند.
علی ( علیه السلام ) خطاب به عمّار فرمودند: ای ابویقظان! بیا نزدیک. عمّار جلو رفت و مشغول خوردن شد.
آن مرد دچار شگفت شد. چون برخاستند به او گفت: ای ابویقظان! چگونه است، تو که قسم خورده بودی ننشینی و نخوری تا او را به من نشان دهی؟! عمّار فرمود: اگر اندیشه ات را به کار انداخته بودی متوجّه می شدی که من او را به تو نشان دادم [ یعنی دابه الارض همانا امیرمؤمنان علی ( علیه السلام ) است که به تو نشان دادم ].

( – الزام النّاصب: ج 2، ص 347 / بحار: ج 39، ص 242. )

کودکان آخرالزمان
رسول اکرم حضرت محمد صلی‌الله علیه و آله به برخى اطفال نگریستند و فرمودند: وای بر کودکان آخرالزمان از پدرانشان، گفته شد: ای رسول خدا، از پدران مشرکشان؟ فرمود: نه، از پدران مؤمنشان که چیزی از واجبات و فرائض را به آنها نمی‌آموزند و وقتی هم که فرزندانشان بیاموزند، مانع آنها می‌شوند.
و در مقابل امری گذرا و اندک از دنیا از آنها خشنود می‌شوند و تنها به کامیابى‌‏هاى دنیوى آنها راضى‏‌اند.
پس من از ایشان بری هستم و آنها از من بری هستند.

پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

گروهی بر مردم حکومت خواهند کرد که اگر سخنی بگویند، کشته می شوند و اگر سکوت کنند همه چیزشان مباح می شود…

کودکان بر اریکه قدرت

پیش از ظهور به دلیل پشت پازدن به قوانین الاهی، عقلها از بین می رود، و مردم در امور حکومتی خود اشخاصی که از نظر فهم و درایت همچون اطفالی هستند که خوب را از بد تشخیص نمی دهند، را به عنوان حاکمان خود می پذیرند. و این بی درایتی به گونه ای پیش می رود که حتی نه تنها آنان که چون کودکان بی خردند بر اریکه قدرت تکیه می زنند بلکه اطفال مسند نشین این کرسی می شوند.

حضرت علی (ع) فرمودند:

«قائم نخواهد آمد تا آنکه کودکان زمام امور را در دست گیرند.»

نفوذ زنها در حکومتها

امام صادق (ع) فرمودند:

«می بینی که زنان در حکومت داری چیره شده و هر کاری که روی می دهد مطابق میل آنهاست.»

ضربه خوردن به دین
می باشد و لکن مهمترین تحوّلی که باعث دگرگونی در همه ابعاد زندگی بشر می شود ضربه خوردن به دین مردم آخر الزمان است که این ضربه برای مسلمین که اصیل ترین معارف آسمانی را دارا هستند بسیار سنگین تر خواهد بود.

وضعیت کلی اجتماع، پشت کردن به دین حق و کتاب خدا و فروگذاری برنامه های آن، یا توجیه و تفسیر غلط و نادرست احکامش می باشد. که بیانات معصومین (ع) هم مؤیّد این مطلب است.

» بی توجهی به احکام

» فقیهان دنیا دوست

» پیدایش مدعیان مهدویت

» نقش علمای خوب

» مساجد ویران

» مسجد شدن قبرستانها

منبع: سایت 40 توبه www.40tobe.com