ائتلاف «صلیب و سلفی و صهیون»، نه ائتلاف مردان سیاسی آشکار در صحنه، بلکه ائتلاف مجامع مخفی و نمایندگان لژنشین آنهایند که به فرمان مادر، یعنی اشرار یهود پای در میدان عمل نهاده‌اند. مردان این لایه، عمری به درازای قرون و عزمی جزم و ثابت برای سیطره تمام بر جهان مؤمنان و مستضعفان و کینه‌ای به ژرفای کینه ابلیس درباره خداوند، ادیان و انسان دارند. در طول همه قرون، ابلیس و یار دیرینش بنی‌اسرائیل مترصدّ انتقام از خدا و مؤمنان ادیان بوده‌اند.

پوشیده نیست كه شرق اسلامی را گردبادی هولناك در می‌نوردد.
شرایط وحشتناكی كه تنها در هجمه مغول و صلیبی‌های فرنگی به این منطقه، در چند قرن قبل از این، مشابه آن را تجربه كرده بودیم. متأسفانه این گردباد سرخ، تومار مستضعفان از میان شیعیان آل محمد(ص)
را در هم می‌پیچد. چه می‌توان گفت وقتی در ائتلاف ناجوانمردانه‌ای، مستكبران عزم خود را برای قتل عام مستضعفان ساكن شرق اسلامی جزم كرده‌اند.

با حیله‌گری و سیاست چنان میان اقوام و ملل و به ویژه سران دولت‌های این منطقه خونین جدایی افكنده‌اند كه امید شكل‌گیری كوچك‌ترین ائتلاف برای فریاد كشیدن بر سر متكبران و مستكبران وجود ندارد تا چه رسد به اقدامی باز دارنده. چیزی شبیه آخرین سده از حضور دولت‌های اسلامی در «اسپانیا» و «اندلس». در آن عصر هم مسلمانان ساكن «شبه جزیره ایبری»، پس از سال‌ها تجربه شكوه و عظمت حوزه فرهنگی و تمدّنی خود و برخورداری از تنومندی سیاسی، در اثر اختلاف و تفرّق امراء و حكّام بلاد اسلامی، چنان ضعف و فتوری را تجربه كردند كه با هجوم قشون مسیحی متحد از هم پاشیدند و یكی پس از دیگری سقوط كردند.

در آن عصر هم برخی حكّام مسلمان برای ماندن، دستِ دوستی و وحدت به سوی فرمانروایان دراز كردند و تبدیل به آلت فعل فرنگیان شدند و شد آنچه كه شد. مصیبت پشت مصیبت وارد آمد تا آنكه جمله اسپانیا و اندلس، پس از چند قرن شكوفایی از مسلمانان باز پس گرفته شد. صدای اذان مأذنه‌ها به خاموشی گرایید و زنگ ناقوس‌ها همه فضای شبه جزیره ایبری را از خود آكنده ساخت.
مسلمانان را از شبه جزیره ایبری راندند و تتمه آنان را وادار به پذیرش مسیحیت كردند.تاریخ نه یك بار، بلكه صد بار تكرار می‌شود. این قواعد و سنت‌های ثابت الهی‌اند كه چه بخواهی و چه نخواهی، خود را از میان اعمال و اقوال فردی و جمعی، بر می‌كشند و نمود پیدا می‌كنند. گویا شرق اسلامی نمی‌خواهد گوش جان به ندا و دعوت تاریخ دهد. از همین روست كه به جای عبرت گرفتن از تاریخ خود عبرت تاریخ می‌شود، آن هم نه یك بار، بلكه صد بار. از همین روست كه امروزه، شرق اسلامی، به ‌رغم داشتن ثروت و مكنت فراوان در استضعاف به سر می‌برد. به ‌رغم دارا بودن جمعیت بزرگ در انفعال غلتیده و به ‌رغم سلطه بر مهم‌ترین نقاط استراتژیك آبی و خاكی جهان، زمین‌گیر شده است. به زبان دیگر، در وضعیت اسفباری فرو رفته كه برتری جمعیت، برتری ثروت، برتری انگیزه و آرمان و برتری سلطه بر نقاط مهم سوق‌الجیشی، ژئوپلتیك و استراتژیك، گرهی از مشكل او را نمی‌گشاید. این همه در حالیست كه آنها تنها و تنها از طریق بهره‌گیری از ذخایر زیرزمینی انرژی و كانال‌های انتقال انرژی در دریاها می‌توانستند خود را از شرایط انفعالی برهانند.

اشاره به غرب مسیحی، ناظر بر اعلام وجود نوعی سوگیری پنهان دشمن غربی در مقابل مسلمانان است؛ چنان كه در بیان نمادین ائتلاف «صلیب و صهیون» نیز این بار معنایی حفظ شده است. می‌خواهم اشاره كنم كه به ‌رغم گمان و تصوّر جعل شده، برای ساكنان شرق و غرب عالم، درگیری‌های امروز و همه آنچه بر سر شرق اسلامی آوار شده، بیش و پیش از آنكه، حاصل مجادلات آشكار و موضع‌گیری‌های سیاسی و اقتصادی باشد، ناظر بر وجود نوعی سوگیری مذهبی است.

غرب، به ‌رغم تجربه جهان مدرن، بسط سكولاریسم و ماتریالیسم ملحدانه در جهان، دیگر بار با رویكردی «صلیبی و صهیونی» هجمه خود را آغاز كرده است.

در یادداشت‌های قبلی‌ام بارها از «آخرالزّمان جعلی» و بر ساخته این ائتلاف غیر رحمانی صلیب و صهیون یاد كرده‌ام و با ذكر قراینی هم پیش‌بینی كرده‌ بودم آنها دیر یا زود، برای معلوم كردن تكلیف نهایی خودشان با شرق اسلامی و نابودی مسلمانان راستین، دست به یك دسیسه بزرگ خواهند زد و با طرّاحی یك «جدال آخرالزّمانی مجعول» زمینه را برای فریفتن احساس و عقل مردم جهان و كشاندن آنها در یك درگیری بزرگ فراهم خواهند آورد.

نمی‌توان انكار كرد كه مراكز مطالعاتی و پشتیبانان فرهنگی و نرم‌افزاری ماشین ویرانگر سیاسی و نظامی این ائتلاف، از اطّلاعات جامعی درباره دریافت‌ها و رویكردهای آخرالزّمانی دینی جهان مسیحی و مسلمانان و شیعیان برخوردارند. این مراكز، با گردآوری منابع و متون فرهنگی عموم ملل، ردیابی جریانات مذهبی و اجتماعی جاری در جهان و تجزیه و تحلیل داده‌های حاصل آمده، به اطّلاعات جامعی درباره «باور مهدوی»، «شرایط پیش‌بینی شده توسط بزرگان دینی» و «نقشه راه ظهور منجی موعود مسلمانان» دست یافته‌اند؛ در حالی كه مسلمانان و مراكز فرهنگی آنها در غفلت تمام، سال‌ها وقت و فرصت ذی قیمت و حیاتی را در اثبات مستندات یك روایت یا كنترل و رصد گرایش سیاسی و اجتماعی گفت‌وگوكنندگان از مباحث موعودگرایانه و مهدوی از دست داده‌اند. آنها همه مجال را از مسلمانان و مستضعفان، از امام مبین(ع) و از جهان اسلام گرفته‌اند. آنها در خود پیچیده و به خود مشغولند؛ در حالی كه خصم، تمامی قوای مادّی و فرهنگی خود را علیه شرق اسلامی وارد میدان ساخته است. متأسفانه مسلمانان از استراتژی خصم غافل و خود بی‌استراتژی وارد میدان مبارزه شده‌اند.

همواره قشون منفعل و بی‌استراتژی در میدان عاقبت، شكست را تجربه كرده‌اند.این ساده‌لوحی است اگر خصم مسلّح و كین‌جوی جهان مستضعفان را كه امروزه در مثلث خونین «صلیبی و سلفی و صهیون» خود را می‌نماید، جامعه‌ای متشكّل از مردان آشكار سیاسی و اتو كشیده نظامی و امنیتی غربی بشناسیم. آنها كه هر از چندی از مجرای احزاب سیاسی سر برمی‌آورند، برای مدّتی بر صدر دولت‌های غربی می‌نشینند. اینان بیرونی‌ترین لایه حكمرانی در جهان مایند، اینان آلت فعل و عمله ظلمه لایه دومی هستند كه پنهان از چشم خلق روزگار، شهوت نام و عنوان را در خود كشته و با نهان‌روشی، گوشه لژهای مجامع مخفی ماسونی و ایلومیناتی را بر تخت سلطنت ترجیح داده‌اند تا با انگشت اشاره چون شطرنج بازی ماهر، مهره‌ها را جابه‌جا كرده و با صبوری، مترصّد فرصت بمانند و حریف را مات كنند.

این فرمانی برخاسته از تلمود بنی‌اسرائیلی است كه از پیروان خود می‌خواهد همواره چونان مار سر را در سوراخ پنهان كرده و دُم را نمایان كنند تا چنانچه دُم زده شد، سر سالم بماند و دُمی دیگر برای خود بسازد.

مردان صحنه سیاسی دم آشكار مار زهراگین مجامع مخفی بنی‌اسرائیلی‌اند.عدّه محدودی در جهان امروز از عمل و نقش این جماعت مطّلعند. آنچه در بازی‌های نوجوانانه نیز از علائم و نشانه‌های فراماسونری به ما نمایانده می‌شود، حقیقت و ماهیت پنهان این جریانات مخوف نیست. این هم خود، بازی مشغول كننده‌ای بیش نیست.

اما، لایه سوم و اصلی، پیچیده‌تر از لایه دومی، پنهان‌تر از آن و تعیین كننده‌تر در كار بازی قدرت است كه درباره‌اش سخن نمی‌گوییم. ائتلاف «صلیب و سلفی و صهیون»، نه ائتلاف مردان سیاسی آشكار در صحنه، بلكه ائتلاف مجامع مخفی و نمایندگان لژنشین آنهایند كه به فرمان مادر، یعنی اشرار یهود پای در میدان عمل نهاده‌اند. مردان این لایه، عمری به درازای قرون‌ و عزمی جزم و ثابت برای سیطره تمام بر جهان مؤمنان و مستضعفان و كینه‌ای به ژرفای كینه ابلیس درباره خداوند، ادیان و انسان دارند.

در طول همه قرون، ابلیس و یار دیرینش بنی‌اسرائیل مترصدّ انتقام از خدا و مؤمنان ادیان بوده‌اند.با مقدّمه ساختن همه آنچه بیان شد، می‌خواهم عرض كنم، غرب و همراهان با غرب، (گروه ائتلاف) در شرایط تاریخی حاضر، خود را مواجه با سه موضوع مهم می‌بینند:

1. بحرانی فراگیر و گلوگیر، سونامی وحشتناكی كه همه پهنه‌ها را در می‌نوردد و پیش می‌آید.صورت ظاهر این بحران در مناسبات اقتصادی، چنگال تیز خود را در غرب نشان داده است؛ اما این بحران چند وجهی و پیش رونده است. مخموری بحران، حاصل شراب‌خواری و خودكامگی بی‌حساب چهارصد ساله است كه اینك در همه حوزه‌های فرهنگی و تمدّنی نمود یافته است. باید اذعان داشت بحران مشروعیت حوزه فرهنگی و نظری، بنیاد و مادر سایر شعب و شقوق بحران هویت، اخلاق، مدیریت، سیاست و اقتصاد است كه تمدّن مدرن را در بن‌بست گرفتار آورده است.

بارزترین وجه آن، یعنی بحران اقتصادی، غرب را مستعدّ فروپاشی و قرار گرفتن در آستانه جنگی فراگیر و خانمانسوز می‌سازد.

دغدغه كنترل بحران یا انتقال دهانه آتشفشانی آن به منطقه‌ای دیگر مجال هر گونه موضع‌گیری عاقلانه و اندیشمندانه را از غرب گرفته است؛

2. دومین موضوع فراروی سران پشت‌پرده ائتلاف صلیب و صهیون كه اینك فرزندخوانده وهّابی سلفی خود را هم در كنار خویش آورده است، اجرای آخرین فصل از سناریوی حكومت جهانی بنی‌اسرائیلی است؛ همه آنچه كه طی قرون، انتظارش را می‌كشیدند و برای محقّق ساختن آن همه ‌مقدّمات و تمهیدات را فراهم آورده‌اند.

احتمال از راه رسیدن رقیب قدیمی، یعنی «بنی‌اسماعیل» از شرق اسلامی، شتابی دو چندان به برنامه عمل طالبان جهان تك حكومتی بنی‌اسرائیل بخشیده است.

در سابقه اقوام، تنها «بنی‌اسماعیل» و «بنی‌اسرائیلند» كه در دوردست افق دید خود، حكومت جهانی را نگریسته و در پی تأسیس آنند؛ اوّلی به حق و مطابق وعده حق و دومی ناحق در پی این امرند. بنی‌اسرائیل با تكیه بر مكر و حیله و با دسیسه سعی در محقّق ساختن این آرزوی دیرین دارد؛ در حالی كه بنی‌اسماعیل در انتظار آن، روزگار می‌گذراند.

دور از انتظار نیست كه هم آنان، با آگاهی از بحران محتوم برای اقدام و از بین بردن زمینه و میدان عمل بنی‌اسماعیل به این سونامی و بحران سرعت بخشیده تا شاید از طریق جرّاحی و پیش از تلف شدن فرصت، جنین ناقص الخلقه حكومت جهانی بنی‌اسرائیلی را به دنیا بیاورد. این سخن به این معنی است كه بحران اقتصادی در اروپای غربی، بحران زودهنگام و دست‌سازی است كه اشرار یهود بر سر ساكنان غرب آوار ساخته‌اند تا از رود گل‌آلود، ماهی مطلوب خویش را صید كنند.

آنان می‌دانند چنانچه فرصت را از دست داده و آخرین فصل از سناریوی جعلی حكومت جهانی خود را به اجرا نگذارند، برای همیشه فرصت را از دست خواهند داد؛

3.‌ موضوع سوم فراروی ائتلاف صلیب و صهیون، احتمال وقوع واقعه شریف ظهور منجی موعود از شرق اسلامی است. مطالعات گسترده انجام شده در مجامع و آكادمی‌های غربی درباره رویكرد منجی‌گرایانه مسلمانان، احتمال وقوع این واقعه را نزد آنان پر رنگ ساخته است؛ هر چند در تفسیر مغرضانه خود، از این واقعه به مثابه سر برآوردن دجّال از شرق یاد می‌كنند.

پر واضح است چنانچه «بحران همه جانبه‌ عارض شده بر حوزه تمدّنی غرب»، چونان آتشفشانی در همان سرزمین فوران كند، سوزندگی‌اش اثری از آن حوزه و جمله خیالات بلند پروازانه ائتلاف صلیب و صهیون نخواهد گذاشت. از این رو، غرب تنها از طریق انتقال بحران از غرب به شرق اسلامی می‌تواند خود را از مشكل مهلك اوّل برهاند. از این روست كه به نظر می‌رسد، یكی از دلایل بحرانی شدن سلسله وقایع سیاسی و نظامی در این منطقه، با موضوع انتقال بحران از غرب به شرق، ارتباط نزدیك داشته باشد و در این میان، جماعتی به نیابت از طرف ائتلاف صلیب و صهیون، به امید همراهی با آنها و به دلیل تعهّدات ویژه و پنهان در قبال آن ائتلاف، وظیفه‌ آتش زدن منطقه را عهده‌دار شده‌اند. از همین جاست كه از ائتلاف اوّل، مثلث خونین ائتلاف «صلیب، سلفی و صهیون» سر بر آورده است.

نباید از یاد برد كه سران مجامع مخفی از طریق اعضای خود در محافل وابسته مانند: ایلومیناتی، فراماسونری، بیلدربرگ‌ها، شوالیه‌های مالت و ... سكّان هدایت و كنترل منظومه سیاسی اقتصادی كشورهای غربی و دول دست نشانده در سایر مناطق جهان را در اختیار دارند. بسیاری از سران دول مسلمان شرقی نیز خود را از طریق محافل فرعی به جرگه این مجامع پیوند زده و بخش كوچكی از همان منظومه را تشكیل می‌دهند.

مطالعه دقیق درباره‌ «مجامع مخفی» و تشكیلات آنها در هدایت، مدیریت و كنترل جهان سیاست در عصر حاضر، پرده از آنچه كه از آن به عنوان «منظومه سیاسی، اقتصادی جهانی غرب» و اقمار شرقی آن، كه به گِردش به طواف آمده‌اند، یاد كردم، بر می‌دارد.

از نیمه دوم قرن بیستم میلادی و با باز شدن پای جناح راست مسیحی در سیاست «ایالات متحده آمریكا»، بسیاری از رؤسای جمهوری آمریكا (رونالد ریگان، جرج دبلیو بوش و ...) متأثّر از آموزه‌های كلیساهای بنیادگرا و مسیحیان صهیونیست، گفتمان ویژه‌ای را با محوریت موضوع آخرالزّمان و ظهور قریب الوقوع حضرت مسیح(ع) و ضرورت آماده شدن برای جنگ محتوم آرمگدون در صحرای «مجدّو» واقع در «فلسطین» اشغالی، در سیاست خارجی خود وارد ساختند و فراتر از میادین سیاسی و اقتصادی، هزینه مداخلات نظامی در شرق اسلامی (افغانستان، عراق و ...) را هم برایش پرداختند.

نفوذ سیاسی بنیادگرایان در آمریكا در كنار هزاران رسانه صوتی و تصویری و مبلّغان زبردست تربیت شده‌ كلیساهای انجیلی، باعث بسط این گفتمان در لایه‌های مختلف حیات اجتماعی آمریكا و «انگلیس» شد و از این مسیر، زمینه‌های پذیرش شرایط آخرالزّمانی مورد ادّعای مبلّغان و ضرورت ورود به وقایعی سهمگین چون «پروژه آرمگدون» را فراهم آورد.در این باره «موعود»، طی سال‌های گذشته مقالات مستند بسیاری را منتشر ساخته كه قابل مراجعه است.

می‌خواهم عرض كنم كه ساكنان غرب مسیحی، به ویژه ایالات متحده آمریكا، پیش‌تر و بیشتر از ما درباره بحران‌های سهمگین و چند وجهی آخرالزّمان آگاهی دارند و حسب سناریوی بیان شده از طریق مبلّغان بنیادگرا و حتی سینمای آخرالزّمانی هالیوود،‌ تصویری از پیش طرّاحی شده از مراحل و مواضع این مجموعه از وقایع در ذهن ساخته‌اند. در واقع، سران ائتلاف «صیلب و صهیون»، موفّق به القای

این پیش فرض شده‌اند كه:

اوّلاً جهان در شرایط سخت آخرالزّمانی قبل از ظهور مسیح موعود وارد شده ‌است؛

ثانیاً كانون اصلی خطرات و تهدید‌ها از شرق اسلامی سر بر می‌آورد؛

ثالثاً جنگ‌ها و میدان‌داری نظامی در این فصل، ضروری و اجتناب ناپذیر است؛

رابعاً بازنده نهایی، سپاهیان دجّال شرقی و پیروز میدان، سپاهیان حزب مؤتلفه صلیب و صهیون است.

در این سناریو، فرافكنی عجیبی نهفته است. آنان عامل بحران و كانون بحران را شرق اسلامی معرفی می‌نمایند؛ در حالی كه به خوبی واقفند كه راز «بحران بزرگ فرهنگی و تمدّنی عارض شده بر غرب و به تبع آن جهان معاصر»، در غرب، رویكرد غربی و عملكرد غربیان مستكبر نهفته است.

بحرانی كه از اوایل قرن بیستم میلادی تاكنون چنان‌كه عرض شد، امواج پی‌درپی‌اش در مناسبات مختلف سیاسی، اجتماعی و اقتصادی نمودار شده است.

در ادامه، راه خلاصی و خروج از بحران را هم گذار از مسیر سركوب و تاراج شرق اسلامی و سلطه تمام عیار بر آن سرزمین، طی سلسله‌ای از مناقشات كه در نهایت به آرمگدون می‌انجامد، معرفی می‌كنند و با این پیش فرض، فرمان عملیات گسترده و یورش به شرق را صادر می‌كنند.

در مسیر همین اقدام تهاجمی است كه ائتلاف صلیب و صهیون، در اقدامی پیش‌دستانه با درگیر ساختن ساكنان كشورهای اسلامی به مناقشات داخلی منطقه، انرژی نهفته میان ساكنان سرزمین‌های مظلوم و مقهور را تخلیه می‌نماید و بر تمامی نقاط مهم استراتژیك و ژئوپلتیك در شرق، سلطه تمام عیار پیدا می‌كند. این سلطه‌جویی در خود، تضمین سلطه بر منابع انرژی نهفته در این منطقه را نیز به همراه دارد. آنان گمان دارند با تخلیه تدریجی و زود هنگام پتانسیل نهفته در شرق اسلامی و شمال آفریقا، احتمال انفجار بزرگ شرق مظلوم در سینه غرب ظالم را از بین می‌برند. مصداق آشكار این واقعه را امروزه در «تونس»، «لیبی» و «مصر» شاهد هستیم. در گمان سران ائتلاف صلیب و صهیون، اجرای زنجیره‌ای از پروژه‌ها، در نهایت، همه زمینه‌های بروز و ظهور منجی موعود مسلمانان را از بین برده و مسیر تاریخ را به نفع «صلیبی‌ها و سلفی‌ها و صهیونیست‌ها» كه در نهایت به خانه سیاه مجامع مخفی و اشرار یهود برمی‌گردد، تغییر خواهد داد.

طی سه دهه اخیر، ساكنان جهان از طریق رسانه‌های جمعی، مجامع دانشگاهی، نظریه‌سازان وابسته به مراكز مطالعات استراتژیك غرب و حتی سیاست‌مداران، شاهد گفت‌وگوهایی درباره برخورد تمدّن‌ها، جنگ صلیبی دوم، رویارویی تمدّنی اسلام و غرب، خروج دجّال از شرق و ... بوده‌اند. در همین باره، مستندات تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی بسیاری ساخته شده است. به موازات همین ماجرا، خود با جعل سازمان‌هایی تروریستی نظیر «القاعده» و تقویت وهّابیت و سلفی‌گری مورد حمایت سعودی‌ها، سعی در مصداق‌سازی از دشمن شرقی و نشان دادن چهره خشن و وحشتناك از اسلام معاصر كرده‌اند.

جریان سلفی و وهّابی معاصر، مجعول دستگاه‌های امنیتی «بریتانیا» و تقویت شده سازمان سیا است كه در یك آن به ایفای چند نقش مشغول است.

در نقش اوّل با ارائه چهره‌ای خشن از مسلمانان، ساكنان غرب را از اسلام متنفّر و منزجر می‌سازند و با ارائه مستندات لازم، ائتلاف صلیب و صهیون را در نزدیك جلوه دادن رویارویی تمدّن غرب و جهان اسلام در چشم مردم غرب یاری می‌رسانند؛ اما در همان حال با ایفای نقش دوم، به نمایندگی از طرف همان ائتلاف، همه مجال را برای ایجاد وحدت رویه در میان مستضعفان مسلمان ساكن شرق اسلامی از بین برده و با آتش شعله‌ور ساختن اختلاف و درگیری‌های منطقه‌ای، موجب تضعیف نیروهای مسلمانان و تخلیه انرژی‌های مردمی می‌شوند، ضمن آنكه با گرفتن نقش مجاهدان ضدّ كفر و شرك مقابله كننده با یهود و آمریكا، مانع از شكل‌گیری جریانات معارض مستقل و جهادی اندیشمند حقیقی در منطقه می‌شوند كه می‌توانند به قصد مقابله جدّی با غرب وارد عمل شوند.

تمامی مستندات نشان می‌دهد كه به رغم این نقش بازی، از سوی جریانات سلفی، در سال‌های اخیر حتی یك تیر به سوی رژیم اشغالگر قدس و كاروان‌های نظامی آمریكایی اشغالگر پرتاب نشده و آنان در كنار آمریكا و هم‌پیمان با آنها، نقش مهمی را در ایجاد تزلزل دولت‌های ضدّ غربی ایفا كرده‌اند. حضور و عمل این جریان در «عراق»، «یمن»، «سوریه» و «بحرین» شاهد روشنی برای این ماجراست.

در واقع آنان، مانند «سازمان منافقین» بدل به آلت فعل و عمله ظلمه «بنی‌اسرائیل» شده‌اند تا كمربند امنیتی محكمی گرداگرد رژیم اشغالگر قدس كشیده شود.

بعد از این خواهیم دید كه همین جریان، در دستان مرموز مجامع مخفی، ایفاگر نقش ضدّ مسیح، نیروی شر و عامل شرارت در سناریوی طرّاحی شده آرمگدون نیز می‌شوند.

از همین روست كه درمی‌یابیم این ائتلاف شیطانی صلیبی، سلفی و صهیونی با قساوت تمام به جان مستضعفان منطقه افتاده است تا آب به آسیای بنی‌اسرائیل ریخته شود.

سال‌هاست كه این ائتلاف شیطانی سعی در ارائه تصویری دهشتناك از آخرالزّمان و سال‌های قبل از ظهور حضرت مسیح(ع) در چشم ساكنان غرب دارد.

و برای این منظور، اقدامات گوناگونی را معمول داشته است، از جمله:

1. به تصویر كشیدن تمامی رؤیاها و مكاشفات مندرج از «تورات» و «انجیل» مجعول با كمك رسانه‌های پر قدرتی همچون سینمای هالیوود؛

2. تولید مجموعه‌ای از مستندات تلویزیونی به اتكای قطعات پراكنده و قابل نقدی از پیش‌گویی مرموز به نام نوستر آداموس؛

3. راه‌اندازی صد‌ها شبكه و ایستگاه رادیویی شبانه‌روزی در ایالات متحده آمریكا برای پخش موعظه‌ها، خطابه‌ها و مستندات ساخته شده؛

4. گسیل هزاران خطیب از سوی كلیساهای بنیادگرای انجیلی به اقصا نقاط عالم برای تبلیغ و تبشیر و تهییج افكار عمومی؛

5. ...

تعداد تفاسیر نگاشته شده بر رباعیات نوستر آداموس یهودی، پیش‌گوی مجهول الهویه درباره «فرانسه» در چند قرن قبل از این، از تعداد تفاسیر قرآنی موجود و منتشر در دست مسلمانان بیشتر است. به استناد همین پیش‌گویی‌هاست كه محتوم بودن رویارویی با شرق اسلامی و كمیت و كیفیت جنگ نابودگر آرمگدون را جلوه‌گر ساخته و حتی از آن تصویری به مثابه واقعه «قیامت كبرا» ارائه كرده‌اند.

بنا بر تصویر و تفسیرهای یهودیانه ارائه شده از طریق این محصولات، در یك سوی این میدان، ائتلاف نیروهای خیر و حامی از میان بنی اسرائیل و در سوی دیگر ائتلاف نیروهای شرّ، یعنی مخالفان بنی‌اسرائیل از میان مسلمانان و اعراب صف‌بندی خواهند كرد.

به همین دلیل است كه عرض كردم حركت‌های افراطی القاعده و سلفی‌ها، در هر صورت مستندات لازم را برای شعله‌ور ساختن درگیری مجعول آرمگدون (طرّاحی شده توسط سران مخفی ائتلاف صلیب و صیهون) در اختیار دشمنان، انسان و ادیان می‌گذارد و به همین دلیل هم می‌توان از ائتلاف خونین «صلیب و سلفی و صهیون» به عنوان بلایی برای ریشه‌كنی جهان اسلام و سركوبی مسلمانان مستضعف و به ویژه شیعیان یاد كرد.

«ائتلاف صلیب و سلفی و صهیون» و وحدت رویه آنان در «مجامع مخفی» تجلّی پیدا می‌كند، آنان به سهم خود، زمینه‌ساز اجرای بخش پایانی از سناریوی «حكومت جهانی بنی‌اسرائیلی‌اند.»

سلسله وقایع جاری در شرق اسلامی، چنانچه به همین منوال پیش رود، در كوتاه مدّت به دلیل پراكندگی دول اسلامی و آلودگی آنان به نفوذ عوامل پنهان عضو مجامع مخفی، باعث شكوفا شدن لبخند پیروزی بر چهره شیطانی این ائتلافیون خواهد شد. قرن‌ها پیش از این در اسپانیا و اندلس، مصداقی از این ماجرا رخ داده است. جادّه این واقعه را وهّابیون و سلفی‌ها هموار می‌سازند.

بنی‌اسرائیل و غرب گمان می‌برند تنها از طریق جنگ صلیبی دوم، مجال انتقال و فرافكنی بحران از سرزمین‌های غربی، دور ساختن تهدیدها و بالأخره نیل به اهداف دراز مدّت خود برای تأسیس جهان تك حكومتی را می‌یابد.

اما اجازه می‌خواهم در بخش آخر پنجره‌ای دیگر را نیز در افق دید مخاطبان گرامی‌ام باز كنم.

این پنجره بر افق ظهور منجی موعود مقدّس، حضرت

صاحب الزّمان(عج) باز می‌شود.

در حتمی بودن این واقعه شریف تردیدی نیست؛ در حالی كه در زمان قطعی وقوع آن هیچ اطمینانی نیست.

درگیری‌های ایجاد شده توسط سلفی‌ها و وهّابیون در شمال آفریقا و پس از آن سوریه، این گمان شیرین را به وجود آورده كه ممكن است از میان منطقه شامات، سفیانی سر برآورد. همان كه به عنوان اوّلین نشانه حتمی قبل از ظهور در روایات اسلامی شناخته می‌شود و اخبار آخرالزّمانی ما درباره‌اش سخن به میان آورده‌اند و مورد گواهی روایات مندرج در منابع شیعی نیز هست.

كشتار شیعیان، خوی و خصلت جنایت‌كاران سلفی، رویكرد مذهبی آنها و منطقه درگیری، یعنی شامات و بسیاری دیگر از وقایع این گمان را تقویت می‌كند.

همه ما امیدواریم با ظهور حضرت حجّت حق، مستضعفان خلاصی بیابند. از خداوند می‌خواهیم كه ساعت و وقت معلوم را برساند و با ظهور مقدّس، دولت كریمه امام عصر(عج) بنا نهاده شود. بسیاری از قراین و شواهد، شباهت وقایع جاری عصر ما را در وجوه مختلف با وقایع پیش‌بینی شده در منابع و روایات اسلامی، تأیید می‌كنند؛ اما بیم «آخرالزّمان مجعول» و شبیه‌سازی وقایع، این حقیر را بر آن می‌دارد تا عزیزانم را یادآور مراقبت و دقّت و صبوری شوم.

شبیه‌سازی وقایع را از آن روی گفتم كه ائتلاف صلیب و صهیون، طی دو، سه دهه اخیر، اقدام به شبیه‌سازی شرایط سال‌های قبل از ظهور منجی، در هیئت سلسله‌ای از وقایع و حوادث كرده است تا به آنجا كه امروزه، جمع كثیری از مسیحیان ساكن آمریكا و اروپا، خود را مهیای واقعه آرمگدون ساخته‌اند. از بحران اقتصادی فراگیر در غرب نیز به عنوان یكی از همین مشابهت‌ها می‌توان یاد كرد.

آرمگدون، به آن سان كه ائتلاف صلیب و صهیون از آن تعریف می‌دهند؛ میدان صف‌آرایی دو جناح درگیر غربی بنی‌اسرائیلی و شرق اسلامی است. طی سال‌های 91 تا امروز، یعنی بیست سال، جناح غربی میدان را آراسته، مسلّح ساخته و مهیای نواخته شدن شیپور جنگ و آغاز درگیری نهایی شده‌اند؛ در حالی كه جناح شرقی در قد و قواره جناح غربی آماده نشده یا اساساً‌خود را مهیای حضور در قد و قواره واقعه‌ای جهانی نساخته است.

آیا می‌توان جایی برای این احتمال گذاشت كه، به همان سان كه از طریق شبیه‌سازی وقایع، صف‌آرایی جناح غربی اتفاق افتاده، در جناح دوم هم اقدام به شبیه‌سازی كرده باشند تا در این جناح نیز آمادگی فراهم آمده و آتش جنگ نهایی شعله‌ور شود.

این سخن، سخت به گوش می‌نشیند؛ اما در میدان مبارزه، فرمانده زیرك، هیچ احتمالی را از دست نمی‌دهد. تردیدی نیست كه غرب صلیبی و صهیونی از دیدگاه مسلمانان و شیعیان درباره شرایط سال‌های قبل از ظهور و مسیر حركت و عمل منجی موعود مقدّس ما آگاهی دارد؛ چنان‌كه امید كنترل شرایط و عقیم ساختن حركت آن منجی را هم در سر می‌پرورد.

روشن كردن آتش بحران در «شامات»، گسیل وهّابیون به این منطقه و حتی تأسیس گردان‌های شمر و معاویه و یزید، به سرعت اذهان شیعیان را متوجّه و متذكّر شباهت حوادث با واقعه خروج سفیانی در سال قبل از ظهور امام می‌كند. این تذكّر، زمینه‌های ایجاد نوعی آمادگی برای یورش و مقابله را هم در پی خواهد داشت.

این سخن به آن معنی است كه جناح شرق اسلامی نیز شكل گرفته و مهیای رویارویی خواهد شد.

واقعه آرمگدون مورد نظر ائتلاف صلیب و صهیون با همراهی سلفی‌ها از میان این واقعه می‌تواند سر بر آورد؛ چنان‌چه واقعه، پیش از موعد مقرّر برای ظهور مقدّس حادث شود، نتیجه‌اش معلوم است. بنابراین:

گوش‌ها را باید تیز كرد. گام‌ها را آهسته باید برداشت، مثل وقتی كه در میدان مین قدم برمی‌داریم. شاید خداوند تدبیر دشمنان را ناكام بگذارد و از دلِ همین تمهیدات شیطانی، مقدّمات ظهور مقدّس فراهم شود. شاید مكر خداوند غالب شود و مكر مكّاران به خودشان برگردد. باید منتظر ماند. باید دست به دعا برداشت. بنی‌اسرائیل در سر سودای تأسیس امپراتوری جهانی قبل از ظهور آخرین نواده اسماعیل(ع) و تأسیس دولت كریمه‌اش را دارد. برای این امر عجله دارد و مهیای هر نوع جنایت و خونریزی است. او بی‌باكانه شیعیان را چون مرغ سر می‌برد؛ در حالی كه ما در صف مرغ، در انتظار مرغ سر بریده‌ایم.

* سال‌های سختی پیش رو داریم. نفس‌ها به شماره می‌افتد، شیطان همه جنودش را در كار وارد می‌كند. باید آرام قدم برداشت؛ مثل همان وقتی كه در میدان مین قدم برمی‌داریم.

* باید شیعیان مظلوم سوریه، بحرین، یمن و عراق را دریافت.

* باید اندیشه كرد و از تك‌روی در تصمیم‌سازی خودداری كرد و همه احتمالات را در وقت موضع‌گیری و اخذ تصمیم در نظر گرفت.

می‌توان در این شرایط سخت:

1. باید به ایجاد اتفاق و اتحاد در بقیـ［ السیف مسلمانان مظلوم در شرق اسلامی اندیشید. اتفاق مقدّس برای خنثی‌سازی توطئه‌ها در وقت مقابله با ائتلاف صلیب و سلفی و صهیون؛

2. می‌توان به افشای استراتژی خصم نیز پرداخت. افشای استراتژی، خود گامی مهم در مقابله با دشمن است؛

3. می‌توان به انتقال بحران در صفوف بحران‌سازان اندیشید. ایجاد شكست و تفرقه در میان صفوف خصم، گام مهمی است كه یك فرمانده میدان‌دار می‌تواند مجال مقابله را برای خود فراهم آورد؛

4. می‌توان در كنار این همه، مجالی هم برای مصونیت‌بخشی به شیعیان به وجود آورد. از یاد بردن مستضعفان مبتلا، یله كردن آنها و بی‌تفاوت گذشتن از كنار زخم و جراحات بی‌شمارشان، دور از انصاف است. آنان در زیر رگبارها و زنجیر تانك‌ها به قدر سایه چادری و ظرف آبی به سوی ما چشم می‌گردانند؛

5. می‌توان توبه كرد. از آنچه كه باید می‌كردیم و نكردیم. از آنچه كه نمی‌بایست؛ اما به هر دلیل مرتكب شدیم. می‌توان صمیمانه با خودمان، با مردم سخن بگوییم، دیوارهای حائل را برداریم و اعتماد را دیگر بار به مردم هدیه كنیم. اعتماد نه بر مردم، بلكه اعتماد مردم به خودمان. آنگاه كه نانی در كف مردم نماند و امنیتی كه در آن به سر برند، تنها اعتماد آنان به حاكمان است كه آنان را برای ماندن در كنارشان دلگرم می‌سازد.

هیهات، ما در این باره راه نرفته بسیاری داریم.

اللهم عجّل لولیك الفرج. ان‌شاءالله

اسماعیل شفیعی سروستانی
منبع: موعود