در دوم:<<لظی نزاعه للشوی>>؛لظی،شعله های سوزان آتش است که دست و پا و پوست سر را می کند و می برد و کسانی را که به فرمان خدا پشت کردند،صدا می زنند و نیز آنها که اموال را جمع و ذخیره کردند.
در سوم:<<سقر لا تبقی و لا تذر>>؛سقر،آتشی است که نه چیزی را باقی می گذارد و نه چیزی را رها می کند،پوست تن را به کلی دگرگون می کند و نوزده نفر از فرشتگان عذاب بر آنان گمارده شده اند.

در چهارم:حطفه(آتش خرد کننده)است که شعله هایی می افکند هر یک به بلندی کاخی عظیم،گویی که شترهای زردگون هستند.
در پنجم:هاویه(دوزخ)است.در آنجا گروهی هستند که دست به دعا بر می دارند و می گویند:مالکا!به فریادمان برس،پس چون او بخواهد کمکشان کند،ظرف های زرد رنگ آتشین به آنها می دهد که محتوای آن زردآبه و چرکی است که همچون مس گداخته از پوست شان جای می شود.

در ششم:سعیر(آتش افروخته)است که در آن سیصد سراپرده از آتش است.
در هفتم:جهنم است و آن چاهی است در جهنم که چون دهان باز کند،به شدت آتشی زبانه می کشد که درد آورترین آتش است.
امام علی(ع)فرمودند:جهنم،هفت در دارد که بعضی مافوق دیگر است.وقتی اولی پر شد،دومی را پر می کنند.آنگاه سومی را تا همه اش پر شود و در روایتی دیگر آمده است که حضرت در توضیح چگونگی درهای جهنم یک دست خود را روی دست دیگرشان گذاشتند و این گونه به طبقات جهنم اشاره کردند.رسول خدا فرمودند:بهشت،هشت در دارد و جهنم هفت در.

قرآن می فرماید:سوگند و سوگند و سوگند که عذاب خدا واقع شدنی است:<<والطور و کتاب مسطور فی رق منشور والبیت المعمور والسب قف والمرفوع والبحر المسجور ان عذاب ربک لواقع>>.
آیه ۱۸ سوره حج و آیه ۵۸سوره انعام هم از وقع حتمی عذاب الهی خبر داده است.همانطور که همه ما می دانیم مومنان و فاسقان نزد خدا یکسان نیستند:<<افمن کان مومنا کمن کان فاسقا لا یستوون…>>آیه ۶۰سوره ذاریات،آیه ۵۷سوره نور،آیه۱۴۷ سوره انعام،آیه ۸۵ سوره نحل و آیه ۲۲سوره حج هم معنای مشابهی دارند.

عذاب خدا نتیجه کارهای خود انسان است و خدا به کسی ظلم نمی کند:<<ذاک بما قدمت یداک و ان الله لیس بظلام للعبید>>.
عامل اصلی جهنمی شدن،فراموشی قیامت و حساب و کتاب خدا است:<<فذوقوا بما نسیتم لقا یوکلم هذا>>.آیه ۱۶سوره روم هم گویای این حقیقت است.
یکی دیگر از علل انحراف از راه خدا و جهنمی شدن این است که گمان می کنند مدت کوتاهی در جهنم اند:<<ذلک بانهم قالوا تمسنا النار الا ایاما معدودات>>.

نویسنده : محمد جواد صابریان ثانی

منبع : تربت