ابوحمزه ثمالی آورده است که در یکی از روزها در محضر درس امام باقر (ع) بودم و هنگام که حاضران رفتند این امام بزرگوار فرمودند: ای اباحمزه؛ از رخدادهایی که خداوند متعال وقوع آن را قطعی ساخته است، قیام قائم ما، مهدی می باشد و بدان هر که در آنچه می گویم تردید نماید در روز قیامت با حال کفر، خداوند متعال را ملاقات خواهد کرد. پس آنگاه افزودند: پدر و مادرم فدای وجود گرانمایه ی او باد که همنام و هم کنیه من است و هفتمین امام پس از من.
جانم فدای کسی باد که زمین را لبریز از عدل و داد می کند، همانگونه که به هنگامه ظهورش از ستم و بیداد لبریز است.

ای اباحمزه؛ هر کس سعادت دیدار او را داشت و همانگونه که به پیامبر (ص) و علی(ع) سلام و درود می گوید، بر آن حضرت درود گفت و فرمانبردار او گردید، بهشت بر او واجب می گردد و هر کس به آن وجود گرانمایه سلام نگفت (و رهبری وی را نپذیرفت)، خداوند متعال بهشت را بر او حرام ساخته و او را در آتش سوزان جای خواهد داد و چه بدجایی است جایگاه ستمکاران. 

پی نوشت ها:
1- مجلسی. بحارالانوار، ج24: 241.
2- قزوینی. امام مهدی (ع): 136.

منبع: قبیله منتظر